Uppereast

Uppereast artikel

En op een gegeven moment heb je het helemaal gehad. De feestjes, de mensen, de kaartjes, de grapjes en vooral de gesprekken.De oeverloze monologen die steeds meer mensen tegenwoordig schaamteloos tegen je aan durven te braken. Brallend, klagend of doorzagend met als hoofdthema: zichzelf. Zonder al te veel moeite de behoefte van de ander, die misschien ook wel iets wil vertellen, volledig naast zich neer te leggen. De gesprekspartner als levend decor. Als jaknikker of gewoon als spons.

Net zo erg zijn gesprekjes tussen twee, drie of meer mensen op partijtjes aan de welbekende statafels die werkelijk over he-le-maal niks gaan. Conversaties die zo inhoudsloos zijn dat het op zich nog best bijzonder is dat een groep in staat is te dóen alsof ze samen dat gesprekje aan het voeren is, aangezien niemand kan weten waar het over gaat omdat het er simpelweg helemaal geen onderwerp ís.

Vlakbij de Wissinkmöl in Usselo ligt erve Wissink. Het is een knap oud stukje grond, waar al rond 9000 v Chr. mensen samenkwamen om er te jagen, leven en te ‘zijn’. Bij dit laatste zeg ik natuurlijk maar wat, want ik heb geen enkel idee wat die steentijdjagers er precies uitspookten, of waar ze het met elkaar over hadden. Tegenwoordig woont en werkt kunstenaar René Guillot op erve Wissink. De boerderij uit 1802 is een verhuurde erfenis waar de tijd, na het overlijden van de laatste bewoner, stil is blijven staan…

In de oude deel staat een tafel bezaaid met talloze tubes verf. Wie het werk van Guillot kent, weet dat er bijna

Bekijk het Uppereast artikel (pdf)

nergens over gaat

letterlijk vanuit de tube wordt geschilderd. Verf gaat rechtstreeks op het doek soms zonder ooit een kwast te hebben gezien. Onlangs vond er buiten op erve Wissink voor de tweede keer een inspiratiesessie plaats tussen de kunstenaars Lilian Luiten, Sonna Krom en René Guillot. Drie totaal verschillende Twentse kunstenaars, schildersezels met daarop grote doeken, twee prachtige modellen op een centraal opgestelde tafel, een groep muzikanten, twee fotografen en een aantal mensen die puur voor de gezelligheid op erve Wissink wilden zijn.

Onder het genot van verse sushi, witte wijntjes, klaprozen, een kind in een hangmat, gehaktballetjes met koriander, biertjes, liedjes van the Beatles en zigeunermuziek gemengd met een sausje van jazz en allerlei geluiden afkomstig uit een kippenren beleefden we een geweldige middag zonder het ook maar één keer te hebben over goede of slechte kunst, politiek, personal trainers, de mars der beschaving, assessments, aandelen, kledingmaten, lease auto’s, netwerkbijeenkomsten, sabbaticals, haar uitgroei, lipo’s, overspel, skyboxen, kinderopvang, twitteraccounts, retraite, exitpolls, apps, iPods, iPhones, iPads en me myself and I…dont even like apples.

Je zou dus best kunnen zeggen dat het deze middag feitelijk helemaal nergens over ging. En in dit geval was dat geweldig. Het kunstenaarsgezelschap was volledig pretentieloos en zonder enige bewijsdrang aan het werk. Daarmee creëerden ze een sfeer die inspireerde en waarvan ik denk dat er veel mensen stiekem best graag eens deel van zouden willen uitmaken… Als u wilt zien hoe de werken uiteindelijk geworden zijn, kijk dan op www.reneguillot.nl